Նոյեմբերի 5-ից 9-ը Երեւանում, Հայաստանի 7 մարզերում տեղի կունենա «Ռոլան» մանկապատանեկան ֆիլմերի 15-րդ հոբելյանական միջազգային փառատոնը: Այն կազմակերպում է Հայաստանի «Ռոլան Բիկով» հիմնադրամը՝ Կրթության, գիտության, մշակույթի եւ սպորտի նախարարության աջակցությամբ:

Փառատոնի հիմնական նպատակներից մեկը՝ փառատոնային ծրագրի ապակենտրոնացումն է: Այս տարի իրականացվելու է «Վիշեգրադ-Հայաստան եւ Վրաստան միջմշակութային երկխոսություն նոր մոտեցումներ» հատուկ ծրագիրը: Փառատոնի գործընկերներից է նաեւ ԱՊՀ հումանիտար համագործակցության միջպետական հիմնադրամը:

3-րդ տարին է՝ Հայաստանի "Ռոլան Բիկով" հիմնադրամը շարունակում է  համագործակցությունը "Վիշեգրադ" միջազգային հիմնադրամի հետ, այս տարի նոյեմբերի 5-9-ը կյանալալիք "Ռոլան" մանկապատանեկան ֆիլմերի 15-րդ հոբելյանական փառատոնի շրջանակներում Երևանում, Հայաստանի 7 մարզերում, Արցախում և Վրաստանում կիրականացնի "Վիշեգրադ՝ գումարած Հայաստան և Վրաստան միջմշակութային երկխոսություն. նոր մոտեցումներ" հատուկ ծրագիրը:  Ծրագրում ավելացել է արվեստի բաղադրիչը. այս առիթով  ԳԱԿ ՎՄ-ի հարկում  2-րդ  համատեղ ցուցահադեսն է՝  խորագիրը՝ <<Վիշեգրադը հայ երեխաների աչքերով>>: Ցուցահանդես-մրցույթին տեղ են գտել Վիշեգրադի երկրների՝ Հունգարիայի, Սլովակիայի, Չեխիայի և Լեհաստանի  նաև Վրաստանի և Հայաստանի մշակութային ժառանգությունը պատկերող 6 երկրների մոտ 115 աշխատանք, որոնց հեղինակները գեղագիտության կենտրոնի շուրջ 4-15 տարեկան 30 սաներ են:

«Ռոլան» 15-րդ մանկապատանեկան ֆիլմերի միջազգային փառատոնն ամենամյա միջոցառում է, որի կազմակերպիչը «Ռոլան Բիկով» ֆոնդն է։ Փառատոնի շրջանակում իրականացվում են մշակութային, կրթական և սոցիալական ծրագրեր։ Այս տարի այն անցկացվեց նոյեմբերի 5-9-ը, և նրան մասնակցում էր նաև «Այբ» դպրոցի Film Factory ակումբը։ Այն այս տարի ներկայացել է 3 ֆիլմերով, ինչպես նաև աշակերտներից ոմանք ներառված էին «Ես եմ» անվանակարգի ժյուրիի կազմում։

Նոյեմբերի 8-ին «Այբ» դպրոցի «Հայաստան» դահլիճում տեղի ունեցավ պանելային քննարկում փառատոնի հյուրերի հետ «Մանկապատանեկան ֆիլմերի արտադրությունը, գրավչությունն ու մարտահրավերները» թեմայով։ Մեր հյուրերն էին ռեժիսորներ Տոմաշ Նիտտելը՝ Լեհաստանից, Բալաշ Սիմոնյին՝ Հունգարիայից, և Դաթո Ջանելիձեն՝ Վրաստանից։ Ահա թե ինչ մտքեր արտահայտեցին հյուրերը։

Դեպի ֆիլմարտադրություն տանող ճանապարհը

Մեր օրերում հասանելի տեխնիկական հնարավորություններըկարող են շատ օգնել այդ հարցում։ Անձանբ ես իմ առաջին անիմացիոն ֆիլմը նկարել եմ տետրի թղթերի վրա և թերթելով դրանք ստացել անիմացիա։ Դու պետք է փորձես շատ ու շատ բաներ, որպեսզի հասկանաս, թե որն է քեզ ավելի հոգեհարազատ։

В начале ноября традиционно открывается ежегодный международный кинофестиваль детских и юношеских фильмов «Ролан». Его с нетерпением ждут малыши и подростки не только в Ереване, но и в других городах Армении. Потому что для них это один из редких и лучших праздников, которые проводятся не только в столице, но и в регионах республики специально для них.
В этом году фестиваль отмечает свое пятнадцатилетие. А за эти годы сделано очень много хорошего, полезного, поучительного и просветительско-образовательного. Креативные программы фестиваля вызывают интерес даже у взрослых. Примечательно, что фестиваль хоть и киношный, в его рамках осуществляются и другие важные проекты, предназначенные для детей: культурные, социальные, образовательные, даже программа с медицинским, военно-патриотическим уклонами и другие. Отметим также, что подобный фестиваль – единственный в кавказском регионе.
Накануне открытия кинопраздника мы встретились с руководителем фестиваля и Фонда Ролан Быков Нуне Манукян, попросив подробно рассказать, что ждет маленьких киноманов в этом году.
- Нами пройден определенный рубикон. Оглядываясь назад, у меня складывается такое представление: будто движется поезд, а через окна вагонов мелькают яркие картинки...
Мы продолжаем свое движение. И это хорошо отражено нашим дизайнером в логотипе фестиваля. По его задумке движение вперед отображается символично – начиная с велосипеда и заканчивая космическим кораблем.
Если говорить о самом начале зарождения фестиваля в 2001 году, то эта ниша была совершенно пустой. Тогда после капитального ремонта кинотеатра «Москва» и его открытия мы и заложили кинофестивальную основу. Но, к сожалению, потом был перерыв до 2006 года, потому что настали трудные времена и невозможно было найти финансирование, но именно с этого года наш фестиваль стал ежегодным и охватил регионы страны, а также Арцах.
Хочу отметить, что такого крупного фестиваля и с таким форматом нет в регионе. Мы все время придумываем какие-то новые компоненты, которые отличают нас от подобных европейских фестивалей. Например, в наш формат входили социальные программы по правам детей и другие. За пятнадцать лет, конечно, наш формат выкристализовывался, оттачивался и пришел к тому, что мы сегодня имеем. С гордостью хочу сказать, что такого формата нет нигде. И наши зарубежные гости, которые очень часто бывают и на других международных фестивалях, говорят нам, что ничего подобного нигде не встречали. А некоторые даже пытались заимствовать наш формат. Но у них не получалось. Почему? Потому что мы все это преломляли к нашей действительности, к нашему этносу, насущему, наболевшему, в том числе, как в фильме «Человек с бульвара Капуцинов» охватили все регионы страны, пытаясь определить, что у нас в приоритете.